விஜயகாந்த்: கலைத்தாயின் மகனும், ஏழையின் நண்பனும். .

“நீ பொட்டு வைத்த தங்க குடம்,
ஊருக்கு நீ மகுடம்” என காற்றில் இன்றும் ஒலிக்கும் வார்த்தைகள்,
மக்களின் மனதில் விழுந்த மழைத்துளியில் தாமதமாக வீசிய மண்வாசனை!

மணம் பரப்பி மனம் கணக்க வைத்தும் அவர் எங்கள் தமிழன் என்ற
பெருமையின் உணர்வை விதைத்தது.
சினிமா உலகின் வெள்ளிமனையில்,
அவர் நடிப்பு நியாயம் பேசினது;
அவர் கவுரவம் எளியவர்களின் குரலாகக் கங்கணம் கட்டியது.

ஏழைகள் வாழ நீ செய்த தியாகம்,
பாறையில் செதுக்கிய அழியாக் கதைகளாய்
மக்களின் மனதில் எழுதப்பட்டுள்ளது.
அவர் கருணையின் கரம்,
நோயின் நிழலில் நடமாடியவருக்கு நம்பிக்கை;
அவர் சிந்தனை சூரியன்,
இருளில் தத்தளித்தவருக்கு தகிதகிக்கும் ஒளியானது.

திரையில் மட்டுமின்றி, வாழ்க்கையிலும்,
ஏழைகளின் அப்பனாகி
உணவைப் பரிமாரியது.

அவையில் அவர் உச்சரிப்பு,

ஆளுமைகளின் குரலைத் தணித்தது.

ஏழைகளுக்கு பகிர்ந்த உபச்சாரம்,
உறவின் உரிமையாய் மாறி,
அவர் பேரொளியைப் பெரிதாக்கியது.
அவர் வாழ்க்கை பாடம்,
நமக்கெல்லாம் ஒரு ஆணிவேர்:
தியாகமும் துணிவும் ஒரே நேரத்தில் இணைந்தவாறு,
நெறி காட்டும் துறையாக மாறியது.

இன்று அவர் நினைவு நாளில் கோடி மக்கள் அவர் பாதையைப் பின்தொடர்கிறோம்,
அவர் கலை, கருணை, கண்ணியத்துடன்
சமூகத்தின் அடிக்கோலாய் விளங்கிடும்.
வெற்றி கதாநாயகனாக மட்டுமல்ல,
மனிதத்தன்மையின் காவலனாகவும்
அவர் எப்போதும் வாழ்வார்!